Kijlstra Ambulancezorg & Personenvervoer

Elk moment van de dag kan hij opgeroepen worden voor het vervoer van een transplantatieteam en het vervoer van organen of stamcellen. “Ik heb altijd 24-uursdiensten. Als de transplantatiecoördinator belt, ga ik meteen aan de slag. Dan pik ik het team op dat verantwoordelijk is voor de uitname van organen en breng ik ze naar het ziekenhuis”, vertelt Marinus. Chauffeurs spelen een belangrijke rol in de transplantatieprocedure. “Als het vervoer niet goed geregeld is, heeft dat consequenties.”

Al een aantal jaren maak ik gebruik van het directievervoer van Kijlstra. Daarvoor reed ik altijd gewoon zelf, het hele land door. Maar daar gaat zo ontzettend veel energie in zitten, veel meer dan je denkt. Ook merkte ik dat ik me opgejaagd ging voelen als ik weer in de file stond, en weer net te laat was bij een klant. Sinds ik de overstap gemaakt heb naar het directievervoer, wil ik echt niet meer anders.

Mijn man heeft zijn leven te danken aan ambulanceverpleegkundige van Kijlstra. Ik ben haar zó dankbaar! In het najaar van 2017 kreeg hij een hartstilstand. Hij transpireerde toen zo heftig, dat het lastig was om een hartfilmpje te maken. Doordat de verpleegkundige zo kordaat te werk ging, was hij er gelukkig snel weer.

“Mijn werk is eigenlijk als puzzelen”, geeft Thea Zwart aan. “Ik vind het fijn om dingen op te lossen.” Thea werkt als centralist in de meldkamer voor Personenvervoer. “Als we bij de meldkamer een ritaanvraag krijgen, regelen we dat zo snel mogelijk.”

Met extreme kaakstijfheid ben ik naar het ziekenhuis gebracht. De ambulancemedewerkers hebben zó goed voor mij gezorgd. Ze namen mijn klachten uiterst serieus, wisten van doorpakken en de manier waarop ze met mij omgingen vond ik erg fijn. Geen zielig gedoe, maar realistisch en meteen doorpakken. Ik ben heel blij dat ze me, ondanks mijn jonge leeftijd, naar de hartbewaking hebben gebracht. Gelukkig bleek mijn hart helemaal in orde. De extreme stijfheid in mijn kaak is opgelost met een spierontspanner. Ik ben de twee dames van de ambulance nog steeds dankbaar voor hun manier van handelen.

"Al ruim dertien jaar maak ik gebruik van het zittend ziekenvervoer. Ik was vijftien toen ik leukemie kreeg en vaak naar het ziekenhuis moest. Mijn moeder is toen voor mij op zoek gegaan naar een fijne vorm van vervoer. Al snel kwamen we uit bij Kijlstra. En daar ben ik altijd gebleven."

De ambulance voor middencomplexe ambulancezorg rijdt niet met spoed en sirenes. Deze ambulance wordt ingezet voor geplande zorg. “We brengen bijvoorbeeld patiënten naar de polikliniek en terug. Of van het ene naar het andere ziekenhuis voor een onderzoek”, vertelt Doetie Veenstra. Op de verpleegkundige handelingen ligt in de ambulance voor middencomplexe ambulancezorg veel minder de nadruk dan in een spoedambulance. Doetie is er tijdens de ambulancerit vooral voor de patiënt door een luisterend oor te bieden. Waar nodig kan ze ook verpleegkundige handelingen uitvoeren.

Ik ben dankbaar voor de goede zorg voor us heit. Tot het overlijden van us heit in 2017, is hij meerdere keren vanuit Franeker naar het MCL vervoerd. En ook weer teruggebracht. De ambulancemedewerkers deden dit elke keer met veel geduld en liefde. Ze namen alle rust en tijd om dingen uit te leggen. We missen heit nog elke dag, maar we zijn dankbaar voor de altijd goede zorg van de ambulancemedewerkers.

Alle 112-telefoontjes komen bij de meldkamer binnen. Ingrid de Jong is één van de centralisten van de meldkamer Ambulancezorg in Drachten. Het is een cruciale functie. “We nemen soms hele bepalende beslissingen voor mensen”, zegt Ingrid. Vaak geeft ze als eerste instructies voor de hulpverlening én ze beslist over de inzet van de ambulance. “Als een melder iemand aantreft die niet meer ademt, dan moet er direct gestart worden met de reanimatie. Dit zijn hele kwetsbare momenten, waarbij wij op afstand helpen. We blijven in zo’n geval aan de lijn met de melder totdat de ambulance er is, daarna laat ik het los.”

Ik voelde druk op mijn borst, mijn armen werden slap, mijn gezicht trok wit weg en het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik had meteen door: dit is niet goed, dit is een hartinfarct. Ik was alleen thuis. Ik belde eerst mijn vrouw en meteen daarna 112. Binnen drie minuten stonden de mensen van de ambulance in mijn huis. Daar weet ik zelf niks meer van. Ik was toen al buiten bewustzijn.