Kijlstra Ambulancezorg & Personenvervoer

Elk moment van de dag kan hij opgeroepen worden voor het vervoer van een transplantatieteam en het vervoer van organen of stamcellen. “Ik heb altijd 24-uursdiensten. Als de transplantatiecoördinator belt, ga ik meteen aan de slag. Dan pik ik het team op dat verantwoordelijk is voor de uitname van organen en breng ik ze naar het ziekenhuis”, vertelt Marinus. Chauffeurs spelen een belangrijke rol in de transplantatieprocedure. “Als het vervoer niet goed geregeld is, heeft dat consequenties.”

Sinds maart 2018 rijdt er in Friesland een speciale bus voor mensen die verward gedrag vertonen. De bus wordt bemand door een tweekoppig team: een speciaal opgeleide chauffeur van Kijlstra en een sociaal psychiatrisch verpleegkundige van GGZ Friesland. De bus is neutraal, niemand ziet aan de buitenkant dat wij het zijn. Ook dragen we geen uniformen, maar gewoon ons dagelijkse kloffie.

Al een aantal jaren maak ik gebruik van het directievervoer van Kijlstra. Daarvoor reed ik altijd gewoon zelf, het hele land door. Maar daar gaat zo ontzettend veel energie in zitten, veel meer dan je denkt. Ook merkte ik dat ik me opgejaagd ging voelen als ik weer in de file stond, en weer net te laat was bij een klant. Sinds ik de overstap gemaakt heb naar het directievervoer, wil ik echt niet meer anders.

Mijn man heeft zijn leven te danken aan ambulanceverpleegkundige van Kijlstra. Ik ben haar zó dankbaar! In het najaar van 2017 kreeg hij een hartstilstand. Hij transpireerde toen zo heftig, dat het lastig was om een hartfilmpje te maken. Doordat de verpleegkundige zo kordaat te werk ging, was hij er gelukkig snel weer.

Met extreme kaakstijfheid ben ik naar het ziekenhuis gebracht. De ambulancemedewerkers hebben zó goed voor mij gezorgd. Ze namen mijn klachten uiterst serieus, wisten van doorpakken en de manier waarop ze met mij omgingen vond ik erg fijn. Geen zielig gedoe, maar realistisch en meteen doorpakken. Ik ben heel blij dat ze me, ondanks mijn jonge leeftijd, naar de hartbewaking hebben gebracht. Gelukkig bleek mijn hart helemaal in orde. De extreme stijfheid in mijn kaak is opgelost met een spierontspanner. Ik ben de twee dames van de ambulance nog steeds dankbaar voor hun manier van handelen.

Elke uitvaart is anders en uniek. Wij helpen nabestaanden om een uitvaart zó vorm te geven, dat het een afscheid is dat bij de overledene past. We laten mensen zien wat voor keuzes er allemaal zijn en helpen hen daarbij. Voor het rouwvervoer werken we veel en graag samen met Kijlstra. Zij hebben verschillende mogelijkheden op het gebied van rouwvervoer, kisten en koelingen. En hun service is goed. Iets wat voor ons ontzettend belangrijk is; een uitvaart kun je maar één keer doen en dan moet het gewoon goed zijn.

De zorgambulance rijdt niet met spoed en sirenes. Deze ambulance wordt ingezet voor geplande zorg. “We brengen bijvoorbeeld patiënten naar de polikliniek en terug. Of van het ene naar het andere ziekenhuis voor een onderzoek”, vertelt Doetie Veenstra. Sinds drie jaar werkt zij als zorgambulanceverpleegkundige. Op de verpleegkundige handelingen ligt in de zorgambulance veel minder de nadruk dan in een spoedambulance. Doetie is er tijdens de ambulancerit vooral voor de patiënt door een luisterend oor te bieden.

Ik ben dankbaar voor de goede zorg voor us heit. Tot het overlijden van us heit in 2017, is hij meerdere keren vanuit Franeker naar het MCL vervoerd. En ook weer teruggebracht. De ambulancemedewerkers deden dit elke keer met veel geduld en liefde. Ze namen alle rust en tijd om dingen uit te leggen. We missen heit nog elke dag, maar we zijn dankbaar voor de altijd goede zorg van de ambulancemedewerkers.

Alle 112-telefoontjes komen bij de meldkamer binnen. Ingrid de Jong is één van de centralisten van de meldkamer Ambulancezorg in Drachten. Het is een cruciale functie. “We nemen soms hele bepalende beslissingen voor mensen”, zegt Ingrid. Vaak geeft ze als eerste instructies voor de hulpverlening én ze beslist over de inzet van de ambulance. “Als een melder iemand aantreft die niet meer ademt, dan moet er direct gestart worden met de reanimatie. Dit zijn hele kwetsbare momenten, waarbij wij op afstand helpen. We blijven in zo’n geval aan de lijn met de melder totdat de ambulance er is, daarna laat ik het los.”

Ik voelde druk op mijn borst, mijn armen werden slap, mijn gezicht trok wit weg en het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik had meteen door: dit is niet goed, dit is een hartinfarct. Ik was alleen thuis. Ik belde eerst mijn vrouw en meteen daarna 112. Binnen drie minuten stonden de mensen van de ambulance in mijn huis. Daar weet ik zelf niks meer van. Ik was toen al buiten bewustzijn.