Kijlstra Ambulancezorg & Personenvervoer

Al ruim dertien jaar maak ik gebruik van het zittend ziekenvervoer. Ik was vijftien toen ik leukemie kreeg en vaak naar het ziekenhuis moest. Mijn moeder is toen voor mij op zoek gegaan naar een fijne vorm van vervoer. Al snel kwamen we uit bij Kijlstra. En daar ben ik altijd gebleven.

Al zolang ik me kan herinneren huren we bussen bij Kijlstra. Vooral vanwege de geweldige service. Als we een vervoersprobleem hebben, wat nog wel eens voorkomt op de dagen dat de vakantiegroepen wisselen, dan helpen de mensen van Kijlstra altijd direct. Ons vervoersprobleem is ook hun vervoersprobleem, zo voelt dat echt. Ze komen altijd met een oplossing. Als we een extra bus nodig hebben, dan wordt er meteen eentje naar ons toegebracht. Als we met pech staan, is er meteen hulp onderweg. Dat is echt fantastisch. En iedere vrijdag, als het wisseldag is, komt Piet van Kijlstra de bussen checken. Is de bandenspanning nog goed? Is het oliepeil voldoende? Echt, bij TOF kunnen we niet zonder de mensen en de bussen van Kijlstra!’

Elke uitvaart is anders en uniek. Wij helpen nabestaanden om een uitvaart zó vorm te geven, dat het een afscheid is dat bij de overledene past. We laten mensen zien wat voor keuzes er allemaal zijn en helpen hen daarbij. Voor het rouwvervoer werken we veel en graag samen met Kijlstra. Zij hebben verschillende mogelijkheden op het gebied van rouwvervoer, kisten en koelingen. En hun service is goed. Iets wat voor ons ontzettend belangrijk is; een uitvaart kun je maar één keer doen en dan moet het gewoon goed zijn.

Met extreme kaakstijfheid ben ik naar het ziekenhuis gebracht. De ambulancemedewerkers hebben zó goed voor mij gezorgd. Ze namen mijn klachten uiterst serieus, wisten van doorpakken en de manier waarop ze met mij omgingen vond ik erg fijn. Geen zielig gedoe, maar realistisch en meteen doorpakken. Ik ben heel blij dat ze me, ondanks mijn jonge leeftijd, naar de hartbewaking hebben gebracht. Gelukkig bleek mijn hart helemaal in orde. De extreme stijfheid in mijn kaak is opgelost met een spierontspanner. Ik ben de twee dames van de ambulance nog steeds dankbaar voor hun manier van handelen.

Het was een akelig spannende dag. Mijn man heeft zijn leven te danken aan ambulanceverpleegkundige van Kijlstra. Ik ben haar zó dankbaar! In het najaar van 2017 kreeg hij een hartstilstand. Hij transpireerde toen zo heftig, dat het lastig was om een hartfilmpje te maken. Doordat de verpleegkundige zo kordaat te werk ging, was hij er gelukkig snel weer.

Ruim vijf jaar na het infarct, na een intensief revalidatieproces, had ik het gevoel er weer te zijn. Helaas werd ik afgelopen voorjaar geschept door een auto. Met mijn fiets vloog ik over de motorkap en kwam vervolgens met een harde klap op straat terecht. Weer had ik de mensen van de ambulance hard nodig. Ik had zo óntzettend veel pijn aan mijn hoofd en aan mijn arm. De ambulancemedewerkers gingen heel voorzichtig te werk; tijdens het lichamelijk onderzoek, het klaarmaken voor vervoer en ook tijdens de rit naar het ziekenhuis. Later die dag, toen ik nog steeds op de spoedeisende hulp lag, kwamen ze zelfs nog even bij me kijken. Even vragen hoe het met me ging. Zo ontzettend lief vond ik dat. De manier waarop ik beide keren geholpen ben, vind ik echt fantastisch. Met zoveel zorg, kennis en liefde. Mensen die zorg- en hulpverleners de kans ontnemen hun werk goed te doen of ze zelfs fysiek aanvallen, zou ik op het hart willen drukken om goed na te denken. Wat als je zelf een keer hulp nodig hebt?

Ik ben dankbaar voor de goede zorg voor us heit. Tot het overlijden van us heit in 2017, is hij meerdere keren vanuit Franeker naar het MCL vervoerd. En ook weer teruggebracht. De ambulancemedewerkers deden dit elke keer met veel geduld en liefde. Ze namen alle rust en tijd om dingen uit te leggen. We missen heit nog elke dag, maar we zijn dankbaar voor de altijd goede zorg van de ambulancemedewerkers.

Ik voelde druk op mijn borst, mijn armen werden slap, mijn gezicht trok wit weg en het zweet brak me aan alle kanten uit. Ik had meteen door: dit is niet goed, dit is een hartinfarct. Ik was alleen thuis. Ik belde eerst mijn vrouw en meteen daarna 112. Binnen drie minuten stonden de mensen van de ambulance in mijn huis. Daar weet ik zelf niks meer van. Ik was toen al buiten bewustzijn.

Een toprit, ondanks de heftige weeën. In april 2016 is onze zoon geboren. Net voordat hij ter wereld kwam, had hij in het vruchtwater gepoept. Gelukkig waren de ambulanceverpleegkundige en -chauffeur super lief. Met spoed hebben ze ons naar het ziekenhuis gebracht. Het was een toprit, ondanks de heftige weeën.

Ik dacht dat ik spierpijn had. Ik was net die week 32 jaar geworden, dus ik dacht absoluut niet aan iets ernstigs en ook de huisarts dacht dit niet. Maar ’s nachts werd de pijn zó heftig, dat mijn man 112 heeft gebeld. De ambulance kwam direct en de verpleegkundige maakte zonder aarzelen een hartfilmpje. Een hartinfarct, zo bleek. Ik kreeg medicijnen en werd meteen naar het MCL gebracht. Ondertussen hadden de ambulancemedewerkers ook contact met een van de cardiologen van het MCL.